In de vredige omgeving van een landelijk dorp in België valt een meisje in diepe slaap en voert ons mee in haar gedachtestroom. De vredige beelden van het platteland veranderen al gauw in een reeks hypnotiserende nachtelijke scènes waarin de grenzen tussen documentaire en het bizarre vervagen.

Stray onderzoekt het onderweg zijn. Daarbij rijst ook de vraag wat thuis zijn betekent. Hoe draag je thuis met je mee wanneer je vertrekt? Het personage doorwaadt onbekende landschappen die in olieverf tot leven komen. Het tactiele van de verf brengt je dicht bij het beeld, maar roept ook een uitgestrekte ruimte op. 

Een jonge vrouw komt aan in een hotel in Brugge. Alleen in de schijnbaar lege stad dwaalt ze door de straten en door gesprekken terwijl ze probeert om te gaan met de nasleep van een verloren liefde. 

Een voorbijkomende meteoriet verbindt een dolende jonge vrouw, een uitgebrande fabrieksarbeider en een werkloze jongeman tijdens een lange winternacht. Een portret van de nacht en de mensen die erin wakker zijn.

De reus zit dag en nacht op een heuvel, ver verwijderd van zijn kleinere medemens. Hij vult zijn dagen met het ordenen van de dingen en zorgt ervoor dat alles op het juiste moment op de juiste plaats is. Alleen is hij zelf meestal nergens te bespeuren.